En daar ging dag twee van start…..
Enthousiast en verwachtingsvol, benieuwd naar wat de dag zou brengen!
We kregen uitleg over meridianen, hoe je ze kon voelen en hoe je blokkades kon opheffen. Tijd om met elkaar te oefenen. Nou dat viel nog niet mee, er gebeurde totaal iets anders. Ik pakte bij een medecursist volgens de instructie voorzichtig de grote tenen op ene bepaalde manier vast en probeerde te voelen of ik iets van doorstroming kon voelen, zowel de ene kant op als de andere kant. Niks van dat alles, in plaats daarvan voelde ik in mijn handpalm een flinke pijnscheut, au, niet leuk! Jeetje, wat wilde me dat nu weer zeggen? Dat het niet doorstroomde, dat het juist heel goed doorstroomde? Ik vond het in elk geval verre van fijn te voelen. Volgens mij blokte ik daarna volledig, het was echt heel pijnlijk en dat wilde ik niet nog eens voelen. Bij de andere grepen voelde ik niks, geen pijn, geen doorstroming, niks. Ik had voor mezelf al besloten dat dit niet mijn ding was.
Gelukkig gingen we al vrij snel door naar het volgende onderwerp: vectoren. Ook al iets waar ik nog niet eerder van had gehoord (ja in de wiskunde, maar dit was toch iets anders). Het menselijk lijf hangt als het ware aan soort basislijnen vast (armen, benen, romp), de vectoren. Als je je juist afstemt kun je deze voelen. Je kunt dan ook voelen of het lichaam zich nog op je juiste plaats om de vectoren heen zit. Door bv een val kan een deel van het lichaam uit de vector geschoten zijn (net zoals een arm uit de kom kan schieten). Het mooie is dat je dit heel makkelijk kunt herstellen. Het enige wat je hoeft te doen is het deel van het lichaam dat uit de vector geschoten is, er weer naar terug te brengen, zacht en liefdevol. Mooi om te doen, maar nog mooier om zelf te mogen ervaren dat, als je het zelf ondergaat, het héél goed kunt voelen!
Na aandacht aan de inwendige mens te hebben gegeven gingen we een stapje verder. Met de pendel mochten we bij elkaar kijken of de chakra’s open waren. Wauw, dit was echt gaaf om te doen! Langzaam liet ik de pendel over het lijf gaan totdat ik weerstand voelde (net alsof je twee magneten met dezelfde pool naar elkaar toe wilt brengen). Dan is het even wachten totdat de pendel wat doet. Ik vond het echt bijzonder, dit was wél mijn ding! Ik kon zo goed voelen dat de pendel het zelf deed, dat ik niet degene was die de pendel een zetje gaf, ik stond er zelf met grote ogen naar te kijken. Vervolgens kregen we instructie hoe een gesloten chakra te openen was opdat de energie weer vrijelijk kon stromen. Na dat was een kolfje naar mijn hand! Ik “wist” gewoon hoe ik het moest doen! Met een druppeltje chakra-olie in mijn hand op zoek naar het begin van het chakra, vastpakken en mee omhoog nemen., peace of cake! Ik werd er helemaal hyper en opgewonden van, dat ik dit mocht doen, dat ik dit kon, wauw! Sonja zag ook dat me dit heel gemakkelijk afging, waar ze aan iedereen de instructie had gegeven om met twee handen te werken zei ze tegen mij: doe het maar met één, dat is al meer dan genoeg.
Nog steeds helemaal vervuld ging ik naar huis. Eenmaal thuis ging ik op zoek naar de behandeltafel die ik in de berging had staan. Hij stond er al twee jaar, nog nooit uit de hoes geweest, geen idee in welke staat hij was. Ik droeg hem naar mijn werkkamer en haalde de hoes ervan af. Wat schertste mijn verbazing? Het was een spiksplinternieuwe tafel, het plastic zat er nog omheen. Dit was een onverwacht cadeau dat ik juist nu pas mocht ontdekken, het kon niet op een mooier moment komen! En dag drie moest nog beginnen….
lichtbrenger 